शान्ति

शान्ति ! 

********
(१)
 शान्ति ! तिम्रोलागि मरिहत्ते गर्नेहरु,
 असीमित माया गर्नेहरु ,
चाहनामा छटपटाउनेहरु ,
 थुप्रै थुप्रै थिए यहाँ l तर .........

तर तिमि त चटक्कै छोडेर गयौ l
 अनन्त यात्रामा निक्लिए झैं ,
अफ्नाहरुलाई पनि धुरु धुरु रुवाएर ,
आफू पनि डाँको छोड्दै गयौ तिमी,
 शायद ,कहिल्यै नफर्कने गरेर ?

 (२)
तथाकथित महामनाहरुले ,
 अति निर्दयता र निर्ममता पूर्वक ढोका थुनेर कुटे तिमीलाई l
बारुद ,बन्दुक र हतियारले, नाङ्गो आक्रमण गरे तिमीलाई l
तिम्रो शरीरभरि नीलडामै नीलडाम भयो l
तर तिम्रो क्रन्दन कसैले सुनेन l
तिम्रो प्रलापलाई कसैले बुझेन l
कङ्कला शब्दले चिच्याइरह्यौ तिमी l
तिम्रो आवाजलाई कुल्चेर दबाइदिए l
 त्यसैले त बस्नै नसकेर गयौ तिमी,
 शायद, कहिल्यै नफर्कने गरेर ? (

३)
 नराधमहरुले निर्वस्त्र नाङ्गो पारे l
 चिथोरे,कोपरे र रगतपच्छे बनाए l
पटक पटक तिम्रो अस्मिता लुटिरहे,
निसहाय भएर रोइ रह्यौ ,रोइ रह्यौ l
तिम्रोलागि,कोहि बोलेनन् l
यसको बिरुद्धमा कोहि चिच्यायेनन l
सबै मुक दर्शक मात्र भएर उभिइरहे l
असहनीय पीडाले तिमी छटपटाइ रह्यौ l
तिमीलाई कसैले सहानुभूति देखाएनन् l
खपिनसक्नु भएर त गयौ तिमी ,
शायद, कहिल्यै नफर्कने गरेर ? (

४)
तिमी जानै लाग्दाको क्षण !
 मुकुण्डोधारीको स्वार्थी जमात देखेर
 काटेको बाख्रो जस्तै छटपटायेकी थियौ l
 बलिन्द्र आँशुले लथपथियेकी थियौ l
तिमीलाई कसैले मायाले सुमसुम्याएनन् l
तिम्रो वेदनालाई गम्भीरतापूर्वक लिएनन् l
 तिमीलाई कसैले पनि रोक्न खोजेनन l
 बारम्बार तिरष्कृत र अपमानित भैरह्यौ l
 बेमतलव र बेवास्ताको शिकार बनिरह्यौ l
पीडैपीडा ले छटपटायेर गयौ तिमी ,
 शायद, कहिल्यै नफर्कने गरेर ?

 (५)
तिमी कहाँ पुगेकिछ्यौ ?
कसैलाई पनि थाहा छैन l
तिमी कहाँ हराएकी छ्यौ?
कसैले पनि खोजी गरेकै छैन l
तिमी फर्केर आउँछ्यौ वा आउदिनौ,
कसैलाई यसको चासै छैन l
तिमीलाई बोलाउने कुराहरु सुनिन्छन् ,
तर ती सबै देखावटी मात्रै हुन् l
तिमीलाई फर्काउने कुराहरु बोलिन्छन ,
तर ती सबै धोकाबाजी मात्रै हुन् l
तिम्रो के खाँचो र यहाँका बादशाहहरुलाई ?
तिम्रो के आबश्यकता र रक्तपिपाशुहरुलाई ?
उनीहरु त सधैं मस्त छन् ,रमेका छन् l
नयाँ नयाँ सुरा र सुन्दरीको साथमा l
नयाँ नयाँ बेगमहरुकै साथमा l
यस्तै अचाक्ली भएर त गयौ तिमी ,
शायद, कहिल्यै नफर्कने गरेर ? (

६)
तिम्रो ! आगमनको प्रतिक्षा गर्नेहरु पनि धेरैछन l
तर विचरा तिनीहरु निरीह छन् l
उनीहरुको उत्साह टुटिसकेको छ l
उनीहरुको साहश चुडीइ सकेको छ l
तर तिमीलाई बिछट्टै माया गरेकाछन् l
 तिमीलाई कुरेर बसेकाछन l
तिम्रो बाटो ढुकेर बसेका छन् l
 आशै आशमा तड्पेर बसेका छन् l
चाहना गर्नेहरु अनगिन्ति हुँदाहुँदै पनि ,
टिक्नै दिएनन् र त गयौ तिमी ,
शायद, कहिल्यै नफर्कने गरेर ? (

७)
 शान्ति ! सक्छ्यौ भने एकपल्ट फर्कीदेऊ l
मृत्यु शय्यामा सुतिसकेका महामनाहरुलाई,
एक घुट्को जीवनजल पिलाइदेऊ l
फेरी एकपल्ट बौरेर उठिहाल्छन कि ?
आफ्नो भूलको प्रायश्चित गरिहाल्छन कि ?
तिम्रो आगमन पछि पनि, उस्तै उस्तै पुनरावृत्ति भैरह्यो भने ,
तिमी सदा सदाकोलागि जाऊ l कहिल्यै नफर्कने गरेर जाऊ l
 अनि ! यहाँका भीष्मपितामह भै टोपलेकाहरु ,
 चारैतिर सन्नाटा छाइसकेको कुरुक्षेत्रलाई ,
 शरशैय्यामा सुतेर ढुकिरहनेछन,ढुकिरहनेछन l
लासैलासको डंगूर लागेको,
रणभूमिलाई हेरिरहनेछन् हेरिरहने छन् l
 हराइसकेको आफ्नो अस्तित्वलाई ,
खोजी रहनेछन, खोजी रहनेछन l --


कोमल भट्ट, नैकाप ,काठमाडौँ l
 हाल :- न्युयोर्क ,USA . 4 October ,2012 (Thursday )

---

-->